مطالعه ی اثر متابولومیکی داروی ائوزین b و آرتمیزینین روی پلاسمودیوم برگه ای با 1hnmr در درون تنی

اهمیت بیماری مالاریا به خاطر شیوع زیاد و مرگ ومیر و مقاومت دارویی قابل توجه است. لذا تحقیقات جدیدی باید صورت بگیرد تا داروهای جدیدی با کارایی بالاتر عرضه شود. در این مطالعه از موش به عنوان حیوان بیمار شده با پلاسمودیوم برگی استفاده شد و اثربخشی داروهای ترکیبی ائوزین b و آرتمیزینین با دوزهای مختلف بر روی آن ها موردمطالعه قرار گرفت. هدف از این آزمایش به دست آوردن دوز پایین تر دارو با اثربخشی بیشتر با داروهای ترکیبی است. متابولومیکس به مطالعه ی هم زمان مولکول های کوچک یا متابولیت هایی می پردازد که در سلول، بافت یا یک ارگان جود دارند و در متابولیسم اولیه دخالت می نمایند. در میان تکنولوژی های موجود جهت آنالیز یک متابولوم اسپکتروسکوپی ms و 1hnmr عموما موردتوجه اند. با استفاده از متابولومیکس تغییرات متابولیکی در اثر داروها را می توان اندازه گرفت. جهت استخراج متابولیت های تغییریافتهی نمونه از دستگاه 1hnmr به روش cpmg در آزمایشگاه فیزیک دانشگاه اصفهان استفاده شد. با توجه به یافته های این تحقیق ترکیب دارویی mg/kg 5/1 آرتمیزینین و mg/kg 5 ائوزین b با کاهش معناداری در درصد پارازیتمی موش های مبتلا در سطح معنی داری 001/0>p موجب سرکوب بیماری در موش های balb/c گردیده که با تکرار آن در موش های cba/j مورد تأیید قرار گرفت. تغییرات متابولیکی اختصاصی در اثر داروی ترکیبی ائوزین b و آرتمیزینین methylhippuric acid، cholesterol بودند. تغییرات مسیرهای متابولیسمی اختصاصی در اثر داروی ترکیبی ائوزین b و آرتمیزینین در بیوسنتز استروئیدها و متابولیسم اسیدهای صفراوی اولیهبوده است.